در ایران به رغم مخالفت های زیادی که از جانب شماری در زمینه موسیقی صورت گرفته است، بسیاری از صاحب نظران این حوزه در فرهنگ ایران - اسلامی تربیت شده اند. کتاب آسمانی مانیز چه از لحاظ ملودی و چه از لحاظ موسیقی درونی یعنی آرایه های ادبی همواره مورد توجه بوده است، البته همانگونه که اشاره شد این قبیل مخالفتهای غرض ورزانه هرگز مانع رشد و گسترش موسیقی نشد به گونه ای که در دامان فرهنگ ایرانی اسلامی، فرهیختگانی چون فارابی، ابن سینا، صفی الدین ارموی و شمار دیگری از موسیقیدانان پرورش یافتند که موجب اعتلای این هنر گشتند . بنابراین هنر موسیقی هم در حوزه نظری و هم در حوزه عملی رشد و گسترش پیدا کرد و موسیقی در حوزه مراسم دینی و مذهبی هم از جایگاه ویژه ای برخوردار شد. بنابراین موسیقی که در ایران پیش از اسلام رونق داشت ، بعد از اسلام نیز راه ترقی خور را پیمود و همچنان که بارگاه خسرو پرویز پذیرای باربد و نکیسا بود، دربار بسیاری از خلفای عرب و همچنین سلاطین ایرانی نیز پذیرای موسیقیدانان بزرگی مانند فارابی ، رودکی، بوعلی سینا و شمار دیگری از بزرگان این عرصه بود، برای نمونه کریستین سن می گوید : در برهان قاطع نام سی لحن که باربد برای خسرو پرویز ساخته مطرح است که در کتاب خسرو شیرین نظامی هم با مختصر اختلافی آمده است .
موسیقی ,حوزه ,هم ,خسرو ,درونی ,باربد ,که در ,در حوزه ,شمار دیگری ,خسرو پرویز ,دیگری از